Geograficzna bliskość Wiednia i Krakowa oraz liczne historyczne powiązania z Austrią sprawiają, że badanie krakowskiej sztuki budowlanej jest szczególnie ekscytujące. Aktualna wystawa architektury w wiedeńskim Ringturm „Modernizm w Krakowie” wnikliwie przygląda się dwóm epokom w tekście i obrazach: modernizmowi historycznemu (1919-1939) i pluralistycznemu modernizmowi od 1989 r. Oba okresy charakteryzują się poważnymi zmianami politycznymi i społecznymi, które ze względu na nową niepodległość nie tylko przyniosły niewątpliwą modernizację w sektorze budowlanym, ale także nadały istotne cechy kulturowe odpowiednim formom architektonicznym.

 

Wystawa w Ringturm poświęcona jest rozwojowi architektonicznemu Krakowa między tradycją a transformacją. Począwszy od historycznej bliskości z Wiedniem widocznej w strukturze urbanistycznej i typologii budynków z czasów monarchii Habsburgów, koncentruje się w szczególności na mniej znanych trendach architektonicznych od końca pierwszego modernizmu. Tzw. „drugi modernizm”, charakteryzujący się wstrząsami społeczno-politycznymi po 1945 roku,a zwłaszcza po 1989 r., znajduje odzwierciedlenie w licznych budynkach, które są mniej znane. Celem wystawy jest poszerzenie powszechnego, często nostalgicznie romantycznego spojrzenia na Kraków i zwrócenie uwagi na te osiągnięcia architektoniczne, które powstały poza szlakami turystycznymi.

 

Bliskość geograficzna i kulturowa, wzmocniona przez członkostwo Polski w UE i integrację ze strefą Schengen, tworzy obecne ramy dla nowego dialogu architektonicznego. Prezentowane projekty są przykładem umiędzynarodowienia praktyki architektonicznej w Polsce, a jednocześnie pokazują ciągłość lokalnych tradycji budowlanych.